SUNUM ÖZETİ

Amaç: Vezikoüreteral reflülü olgularda endoskopik tedavinin komplikasyonsuz, kolay uygulanması ve tekrarlanabilir olması  pek çok hastada ilk tedavi seçeneği olarak görülmesine neden olmaktadır. VUR’lü olgularda DMSA sonuçları ile idrar yolu enfeksiyonunun tekrarlaması arasında ilişki olduğu yapılan çalışmalarda gösterilmiştir. Çalışmamızda kliniğimizde primer VUR’lü olgularda  DMSA ile belirlenen renal fonksiyonlar ile STING uygulamasının  başarısı arasında ilişki olup olmadığı değerlendirildi.

Materyal ve metod: Kliniğimizde 2000 ile 2009 yılları arasında primer  VUR  nedeni ile STING uygulaması yapılan 132 olgu hastane kayıtlarından geriye dönük olarak  değerlendirmeye alındı. Olguların yaşı, cinsiyeti, reflünün tek yada çift taraflı olup olmaması, reflünün derecesi, başvuru anındaki bulguları ve ilk DMSA  sintigrafi bulgusundaki hasarlanma derecesi ile VUR’nün STING uygulaması ile iyileşmesi  arasındaki ilişki araştırıldı.

Sonuçlar: Çalışmamıza  yaşları  5 ay ile 16 yaş arasında değişen (ortalama 6,59+3,23)   36 erkek (%27) 96 kız olgu (%73) alındı.  113 olgumuz (%85)  tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu yakınması ile başvururken, 14  (%10)  olgu enürezis nedeni ile yapılan araştırma sırasında, 5 olgu (%4)  prenatal saptanan hidronefroz bulgusunun araştırılması sırasında tanı aldı.  62 (%47) olguda reflü bilateral, 29 olguda (%22) sağ, 43 olguda (%31) sol tarafta belirlendi.  132  olguda toplam 194 üreterde reflü saptandı.  Başlangıçta grade 2  VUR  10 (%5,1), grade 3 VUR 79 (%40,8), grade 4 VUR 63 (%32,4), grade 5 VUR 42 (%21,7) olguda saptandı. İlk enjeksiyon sonrası 105 üreterde iyileşme saptanırken (%54,68) ikinci enjeksiyon  82 üretere uygulandı. İkinci enjeksiyon sonrası 22 üreterde iyileşme saptandı. 50 olguya  yapılan üçüncü enjeksiyon sonrası 11 üreterde daha iyileşme  belirlendi.  Başlangıçta %54,68 olan başarı oranı tekrar eden enjeksiyonlar ile % 71,13’a kadar ulaştı. 24 olgumuzdaki 32 üreter STING uygulamasına yanıt alınamadığı için açık cerrahi girişim uygulandı. 19 olguda DMSA sintigrafisi (%14) normal iken, 113 olguda %86   anormal olarak değerlendirildi.  STING ile iyileşen yada açık cerrahi uygulamaya alınan  olgularımız yaş, cinsiyet, tek yada bilateral olması,  başlangıç bulguları ve başlangıç DMSA değerlendirmesi açısından karşılaştırıldığında   herhangi bir fark bulunmadı. Reflünün grade ile iyileşme arasında ise (p<0,001) anlamlı fark olduğu belirlendi.

Tartışma:

Ortalama 42 aylık izlem sonuçlarının irdelendiği serimizde endoskopik enjeksiyon sonrası üreterlerin  % 54’ında ilk enjeksiyon sonrası reflünün geçtiği saptanırken üçüncü enjeksiyon sonrası bu oranın  % 71’e  yükseldiği görüldü. STING uygulaması ile reflünün düzelmesinde anlamlı olan tek parametre reflünün derecesidir. Grade 2 reflülü olguların hepsi ilk enjeksiyonda düzelirken  grade 3  VUR saptanan üreterlerden %96’ınde başarılı olunurken, grade 4 üreterlerin % 55’inde grade 5 üreterlerin ise % 40’ında  iyileşme sağlandığı görüldü.

Aim: Endoscopic  treatment  seems to be the first choice of therapy in most of the patients with vesicouretheral reflux since it is easily applied, less complicated and is repeatable. A relation between the DMSA results, and recurrence of urinary tract infection in cases with  vesicouretheral reflux  has been feature on the  studies done. On this study  presence of a relation between the success of STING procedure and renal functions designated by DMSA in cases with primary vesicouretheral reflux is evaluated.

Material and method: 132 cases on whom STING procedure has been applied for primary VUR at our clinic in between the years 2000 to 2009 are evaluated retrospectively through the  hospital records. The relation between the age, sex, the side and the grade of the reflux, findings at the initial application and the scarring degree on the first DMSA scintigraphy findings of the cases and the improvement in their VUR after STING application is searched.

Results: 36 male (27%) and 96 female (73%) cases aging from 5 months to 16 years (mean 6,59+3,23)  are included on our study. Diagnosis was made on the investigation in  113 cases (85%) referring with the complications of recurrent urinary  tract infection, in 14 cases  (10%) with enuresis and in 5 cases (4%) with prenatal detected hydronephrotic findings. Reflux was bilateral in 62 (47%) of the cases, on the right side in 29(22%) of the cases and onthe left side in 43 (31%)  of the cases.  Totally 194 ureteral reflux in 132 cases were determined. Originally in 10 (5,1%) cases grade 2 VUR, in 79 (40,3%) cases grade 3 VUR, in 63 (33,4%) cases grade 4 VUR and in 42 (21,7%) cases grade 5 VUR was detected. Following the first injection recovery was established in 105 (54,6%) ureters.  The initial 54,6% success rate reached to a success rate of  71,13% with repeated injections. Open surgical interference was applied to 32 ureters in 24 of our cases in whom there was no response to STING procedure. In 19 cases (14%) of the cases DMSA scintigraphy was normal, while in 113 (86%) of the cases it was evaluated as abnormal.  No difference was found when our patients recovering either by STING or open surgical procedures were compared to age, sex, presence of unilateral or bilateral VUR, initial finding and in terms of initail DMSA evaluation. A meaningful difference was determined (p<0,001) between the recovery and the grade of reflux.

Discussion:

In our series on an average of 42 months follow up results after endoscopic injection are  explicated. Recovery from the reflux was noted in 54 % of the ureters following the first injection where this ratio increased to 71% after the third injection. DMSA  scintigraphy  finding was  not  meaningful  parameter for improvement in the reflux by STING application.     The single meaningful parameter in estimating the improvement in the reflux  by STING application is the grade of the reflux. All of the cases with grade 2 reflux improved on the first injection. The improvement rates were 96% in grade 3 VUR, 55% in grade 4 VUR and 40 % in grade 5 VUR successively.