SUNUM ÖZETİ


Tür: Uzun Sözlü Sunum Yazarlar: Keramettin UÄŸur ÖZKAN,Vedat BAKAN,Ayhan MÄ°L, Åženol ÖZTÃœRK

PREPUBERTAL ÇOCUKLARDA URETEROSKOPİK TAŞ TEDAVİSİ URETEROSCOPIC STONE MANAGEMENT IN PREPUBERTAL CHILDREN
Kahramanmaraş Sütçü İmam Üni.Tıp Fak. Çocuk Cerrahisi AD Kahramanmaras Sutcu Imam Uni. Medical Faculty. Department of Pediatric Surgery

Amaç: Üreter taşı olan prepubertal çocuklarda üreteroskopi (URS) deneyimlerimizi retrospektif olarak gözden geçirdik.

Materyal ve Method: Kliniğimizde Eylül 2007 ile Ocak 2010 tarihleri arasında üreter taşı nedeniyle URS yapılmış olan hastaların kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastaların demografik özellikleri, taş lokalizasyonu ve büyüklüğü, preoperative veya postoperative stent uygulaması, intraoperatif aktif dilatasyon, taştan temizlenme ve komplikasyon oranları belirlendi.

Bulgular: Toplam 27 hastaya  (20 erkek, 7 kız ve ortalama yaş: 59.01 ay) 32 ureter taşı için toplam 31 rijid URS (7.5mm) uygulandı. Üç hastada taş midüreterde 24 hastada distal üreterde idi. Yirmiiki taş sol, on taş sağ ureterde idi. Üç hastada sol tarafta birden fazla taş vardı ve iki hastada taşlar çift taraflıydı. Ortalama taş büyüklüğü 8.8mm (5-17mm) idi. Ondokuz hastada URS hiçbir aktif üreteral dilatasyon yapılmadan uygulandı. Sekiz hastada üreter kanalına girilemediği için oniki pasif dilatasyon uygulandı. Pasif dilatasyon için konulan stentler 2-4 hafta üreterde kaldı. Dört hastada ikinci, dört hastada üçüncü URS işlemi gerekli oldu. Pasif dilatasyon çoğunlukla preoperative ultrasonografik incelemede üreteral dilatasyonu belirgin olanlara üreteral orifisde belirgin ödem olmadığı sürece gerekli olmadı. Taşlar pnömatik litotriptör ile kırıldı. Bir üreter taşı mukozaya yapışmış olduğu için endoskopik olarak mukozanın kesilmesi ile çıkarıldı. Bir taş işlem sırasında proksimal üretere kaçtı. Dört hastada taş sadece basket kateter yardımıyla alınabildi. Bir hasta üreteral kateterin proksimale kaçması ve katlanması nedeniyle ve bir başka hasta da taş yükünün fazlalığı nedeniyle açık cerrahiye alındı. Taştan temizlenme oranı tüm işlemlerde % 88.8 idi. Bir hastada üreteral ekstravazasyon ve iki hastada postoperative hematüri gelişti. İşlemlerden sonra taş yükü, üreteral orifis ödemi veya hematüri nedeniyle 12 hastaya (% 46) post operatif  2-5 gün süreyle  stent konuldu.

Sonuç: Prepubertal çocuklarda aktif dilatasyon olmaksızın URS ile üreter taşı tedavisi güvenli ve etkilidir.  Bazı vakalarda üreter kanalına daha kolay girebilmek için preoperative stent uygulaması ile pasif dilatasyon yapılabilir.

 

Purpose: We retrospectively reviewed our experience with ureteroscopy (URS) for ureteric stone disease in prepubertal children.

Materials and Methods: We retrospectively reviewed the records of all children who underwent URS at our institution for ureteral stone disease between September 2007 and January 2010. Patients demographics, stone location and size, preoperative and postoperative stenting, intraoperative active dilatation, stone free rates and complications were noted.

Results: A total of 27 patients (20 male, 7 female and mean age 59.01 months) underwent 31 rigid URS (7.5 Fr).  procedures for 32 ureteral stones. Stones were located in the midureter in 3 patients and distal ureter in 24 patients. 22 stones were at the left side ureters and 10 stones were at the right side ureters. Three patients had more than one stone on the left side and two patient had bilateral distal ureteral stones. Mean size of ureteral stones was 8.8 mm ranging from 5 mm to 17 mm. A total of 19 rigid URS procedure had been performed without any active ureteral dilatation. A total of 8 patients underwent 12 passive dilatations of initially inaccessible ureters. Stent remained indwelling for 2 to 4 weeks. 4 patients had the URS procedure twice and 4 patient three times. Most of patients who had an ureteral dilatation on preoperative ultrasonograpic examination did not need  dilatation for URS  but the severe eudema of the ureteral orifice was the exception. Stones were fragmented by the pneumatic lithotripter. One ureteral orifice was needed to be cut endoscopically for extracting the stone which is adhered to the mucosal wall.  One stone migrated to the proximal ureter. In four patients stone extractions were performed with basket catheter only. One patient who had bended catheter migrated up to the proximal ureter and the other who had the biggest ureteral stone were needed open surgery. The stone free rate was % 88.8 for all patients with all performed procedures. One ureteral extravasation and 2 postoperative hematuria had been observed. After the procedures, 12 patients (% 46) had postoperative stent placement for 2 t o 5 days because of stone burden, eudema of the ureteral orifice and hematuria.

Conclusion: URS treatment of ureteral stones without active dilatation can be performed safely and effectively in prepubertal children. Passive ureteral dilatation should be performed for the some cases to obtain ureteral access.