SUNUM ÖZETİ
Tür: Sözlü Sunum Yazarlar: Mesut KAÇAR[1], OÄŸuzhan DURMAZ[2], Esra ÖZÇAKIR[1], Mercan ÇELENK[2], Osman DÖNMEZ[2], Nizamettin KILIÇ[1], Emin BALKAN[1], Hasan DOÄžRUYOL[1]
ÇOCUKLARDA LAPAROSKOPİK PERİTON DİYALİZ KATETERİ UYGULAMASININ ETKİNLİĞİ THE EFFICIENCY OF LAPAROSCOPIC SURGERY AT APPLICATIONS OF THE PERITONEAL DIALYSIS CATHETER
[1] Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, Çocuk Ürolojisi Bilim Dalı, Bursa [2] Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Nefrolojisi Bilim Dalı, Bursa [1] The Medical Faculty of Uludag University, Department of Pediatric Surgery, Division of Pediatric Urology, Bursa [2] The Medical Faculty of Uludag University, Department of Pediatrics, Division of Pediatric Nephrology, Bursa

Amaç: Bu çalışmada fakültemizde trokar tekniği ve laparoskopik teknik ile yerleştirilen periton diyalizi (PD) kateterlerinin postoperatif komplikasyonları irdelendi.

Hastalar ve Yöntem: 1999-2009 yılları arasında 78 renal yetmezlikli hastaya (45 kız, 33 erkek) PD kateteri yerleştirildi. Yaş aralığı 1 gün – 17 yaş (ortalama 10.2 yaş) idi. 66 hastada trokar tekniği (Grup I), 12 hastada laparoskopik teknik (Grup II) uygulandı ve iki grup postoperatif  peritonit insidansı, revizyon gereksinimi yönünden karşılaştırıldı. Sonuçlar Fisher’in ki kare testi kullanılarak değerlendirildi ve p<0.05 olması istatistiki olarak anlamlı kabul edildi.

Bulgular: Ortalama takip süresi 3.5 yıl (1 ay – 12 yıl) idi. Grup I’deki 22 olguda (%33.3) peritonit gelişti ve 32 olguya (%48.5) revizyon uygulandı. Grup II’deki 12 olgunun 2’sinde (%16.6) peritonit gelişti ve 2 olguya (%16.6) revizyon uygulandı. İki grup arasında revizyon gerekliliği açısından istatistiki olarak anlamlı fark saptandı (p=0,04). Grup I’de revizyon uygulanan olguların 15’ine (%46.9) laparoskopik, 17’sine de (%53.1) açık teknikle revizyon uygulandı. Revizyon endikasyonları 22 olguda obstrüksiyon (%68.8), 6 olguda malpozisyon (%18.8), 2 olguda peritonit (%6.2), 2 olguda da sızdırma (%6.2) idi. 7 olguya (%21.9) ise omentektomi uygulandı. Grup II’de ise 1 olguya obstrüksiyon, 1 olguya da malpozisyon nedeniyle laparoskopik teknikle revizyon uygulandı.

Sonuç: Çocuklarda PD kateteri yerleştirilmesinde kullanılan laparoskopik teknik, trokar tekniğine oranla daha az revizyon gereksinimi göstermektedir.

Aim: The aim of this study is to compare the results of two different peritoneal dialysis (PD) catheter placement technique.

Patients and Methods: PD catheter was placed to 78 renal failure patients (45 female, 33 male) between 1999-2009. Mean age of the patients was 10.2 years (range 1 days – 17 years). 66 patients were operated using trocar technique (Group I) and 12 patients using  laparoscopic technique (Group II). Both groups were compared with incidence of peritonitis and revision requirements. Fisher’s chi-square test was used to compare the results and p<0,05 was accepted as a statistical significance.

Results: The mean follow-up period was 3.5 years (1 month – 12 years). 22 patients (33.3%) showed peritonitis and 32 patients (48.5%) underwent revision in Group I. Two of the 12 patients (16.6%) showed peritonitis and 2 patients (16.6%) underwent revision in Group II. The difference betweeen two groups in terms of revision requirements was statistically significant (p=0,04). In Group I, laparoscopic and open revisions were done in15 and 17 patients respectively. The indications for revision were obstruction (n:22), malposition (n:6), peritonitis (n:2) and leekage of dialysis solution (n:2). In 7 patients (21.9%) omentectomy was done. Catheters in two patients in Group II,  has been revised using laparoscopic technique because of obstruction (n:1) and malposition (n:1)

Conclusions: In children laparoscopic PD catheter placement technique had less revision requirements when compared to trochar technique.