SUNUM ÖZETİ

Ogmentasyon sistoplastisi, mesane kapasitesini artırmak, mesane kompliyansını düzeltmek, üst üriner sistemi hasarlanmadan korumak ve üriner kontinensi sağlamak için uygulanır. Ancak yöntemin önemli komplikasyonları vardır. Bu çalışmanın amacı, açık ve laparoskopik tekniklerle yapılan ileal mesane ogmentasyonunda Floresan Moleküler Görüntüleme (FMG) yöntemiyle mesane perforasyonunun etiyolojisini belirlemek ve sonuçları karşılaştırmaktır.

14 domuzda açık ve laparoskopik olarak 15 cm lik ileal segment kullanılarak ogmentasyon sistoplastisi uygulandı. Yamalar “W” ve “U” şeklinde, anastomoz ise tek ve çift tabaka olarak yapıldı. Barsak-mesane anastomozu ve barsak yamasının vasküler perfüzyonu indocyanin green (ICG) kullanarak FMG yöntemi ile intraoperatif ve postoperatif dönemde değerlendirildi. Perfüzyon real time fotodinamik göz ile görüntülendi. Ogmentasyonun vasküleritesi, operasyondan 1 hafta sonra böbrek, mesane ultrasonu, intravenöz pyelogram ve FMG ile ortaya kondu.

FMG mesane barsak anastomozu boyunca, özellikle de mesanenin posterior bölgesinde iskemi alanları olduğunu gösterdi. İskemik zonun uzunluğu cerrahi tekniğe bağlı olarak değişiyordu. W-yama, U-yama ile kıyaslandığında iskemik alan daha fazlaydı. İki tabaka anastomoz, tek tabaka anastomoza göre operasyon süresini anlamlı olarak uzattı ve daha geniş iskemik zon oluşturdu. Laparoskopik ve açık teknikler karşılaştırıldığında ise sonuçlar iskemik zon açısından benzerdi.

Sonuç olarak ileal mesane ogmentasyonunda mesane perforasyonunun etiyolojisi, barsak yamasının posterior duvarındaki vaskülerite ile ilişkili olabilir. İleal mesane ogmentasyonu sırasında intraoperatif gerçekleştirilen FMG, vasküleriteyi belirleme potansiyeline sahip bir tekniktir ve bu nedenle mesane perforasyonunu önlemede yardımcı olabilir.

Augmentation cystoplasty is performed to increase bladder capacity, improve bladder compliance, and reduce storage pressure in order to achieve urinary continence and avoid damage to the upper tracts. However, its usage is not without significant associated complications, the most concerning being perforation of the augmented bladder. The purpose of our study was to determine the etiology of bladder perforation in the ileal augmented bladder using fluorescent molecular imaging and to compare the various open and laparoscopic techniques.

Fourteen swine underwent augmentation cystoplasty using 15cm of ileum. Various operative techniques were used including open vs. laparoscopic, W- vs. U-patch, and single vs. 2-layer closure. Fluorescent molecular imaging (FMI) with indocyanine green (ICG) was used intra- and post-operatively to assess vascular perfusion of the bowel patch and the bowel-bladder anastomosis. Perfusion was visualized with the guidance of a photodynamic eye, which enabled real time imaging. Renal/bladder ultrasound (US), intravenous pyelogram (IVP) and assessment with FMI were performed one week following augmentation to assess the vascularity of the augment.

FMI demonstrated consistent areas of ischemia along the bladder-bowel anastomosis, particularly in the posterior bladder wall watershed region. The extent of the ischemic zone was dependent on the surgical technique. The W-patch was associated with the greatest area of ischemia compared to the U-patch. 2-layer closure required significantly longer operative times and had a wider zone of ischemia, compared to single layer closure. Laparoscopic and open surgery had comparable results with respect to the extent of the ischemic zone.

The etiology of bladder perforation is likely to be related to vacularity of the bowel patch, which is significantly compromised along the posterior wall. . The use of intraoperative fluorescent molecular imaging during ileal bladder augmentation has the potential to identify and therefore, may help to prevent postoperative bladder perforation.